منشور اخلاقی؛

 تشخیص، قضاوت، و رفتار اخلاقی افراد تحت تأثیر عوامل محیطی است. در سازمان و محیط کسب و کار عواملی مانند گروه‌‌های کاری، سرپرستان و مدیران، سیاست‌ها و رویه‌ها، نظام‌نامه رفتاری، و فرهنگ عمومی سازمان از جمله عوامل محیطی تأثیرگذاری هستند که هر یک به تنهایی یا در کنار هم می‌توانند موجب شوند کارکنان در تصمیم‌گیری‌های اخلاقی خود در محیط کار به نحوی رفتار کنند که با تصمیم شخصی خودشان متفاوت است.

نظام‌نامه رفتاری مجموعه سیاست‌ها، رویه‌ها، و مکانیسیم‌های اجرایی رسمی سازمان است که انتظارات اخلاقی سازمان را مشخص می‌کند و می‌تواند تأثیر بسزایی در تصمیم‌گیری‌های اخلاقی کارکنان داشته باشد. بخش اصلی این نظام‌نامه، منشور اخلاقی است که در واقع بیانگر هنجارها و باورهای سازمان می‌باشد. این باورها و هنجارها عموماً توسط مدیران ارشد پیشنهاد، بررسی، و تعریف می‌شوند و سپس در سراسر سازمان انتشار می‌یابند.

تقریباً تمامی سازمان‌ها و شرکت‌های بزرگ منشور اخلاقی دارند، اما این منشورها به تنهایی و به خودی خود نمی‌توانند رفتار کارکنان را اخلاقی‌تر کنند. منشور اخلاقی تنها زمانی که بخشی از یک نظام ارزشی بوده و در فرهنگ سازمانی رسوخ کرده باشد تأثیرگذار خواهد بود. خود مدیران باید جزو اولین کسانی باشند که صادقانه و خالصانه نسبت به ایده‌ال‌های مطرح شده در منشور اخلاقی از خود تعهد عملی نشان می‌دهند.

در منشور اخلاقی باید مسائل اخلاقی خاص یک صنعت یا سازمان معین مورد اشاره قرار گرفته و مکانیسمی برای گزارش‌دهی خلاف‌ها و خطاها در آن تعیین شده باشد. همچنین، سازمان‌ها باید ترتیبی اتخاذ کنند که موارد زیر پا گذاشتن اخلاقیات به دقت مورد بررسی و تحقیق قرار گرفته و برای خطاها تنبیهاتی در نظر گرفته شود.

خلاصه کلام این که بدون در نظر گرفتن تشویق برای رفتار اخلاقی و تنبیه برای رفتار غیراخلاقی، خاصیت منشور اخلاقی بیش از خاصیت یک تابلوی تزئینی (البته به شرط زیبا بودن قاب آن!) نخواهد بود.